Hallo Conny…Lola is inmiddels een echte “terras-tiger” geworden ?. UITERAARD gaat daar een flinke wandeling aan vooraf..met veel zwempartijen..weer of geen weer..ze gaat het water in!! Het rare is dat ze binnen 5 minuten weer kurk-droog is! Ze doet het goed!! Haalt inmiddels haar neus op voor gewone droge brokken..er MOET wat “mensen-eten” doorheen geroerd zijn. Ze is nog steeds hysterisch als ik met een stok voor Millie gooi. Ze haalt hem zelf ook wel terug..maar altijd piepend..germmmm. Ik denk dat ze inmiddels onder de categorie “verwend” valt…maar dat willen we zélf???
Lieve mensen, vrijwilligers en last but not least lieve Conny.
Hartelijke dank voor jullie geweldige inzet voor al die kansarme hondjes uit o.a. Bosnie.
Ons gezin viel als een blok voor Astridje (nu dus Lola geheten) en na het nodige bel-,app -en mailcontact met voornamelijk Conny kon het afwachten beginnen…nog 3 weken wachten..een eeeeeeuwigheid leek het wel!
Uiteindelijk werd ons wachten beloond en konden wij Lola in een dorpje achter Keulen (een standaard vaste stopplek voor de Stichting Idemo, waar ook zeer betrokken vrijwilligers een helpend handje boden) in onze armen sluiten. Een schattig zwart meisje, die vreselijk paniekerig keek omdat ze de hele reis veilig tegen haar broertje had aangelegen, en nu bij hem werd weggeplukt. Zelfs Conny raakte geemotioneerd ervan..achteraf hoorde ik dat dat altijd opnieuw het geval was/is bij Conny. Zij is zo ontzettend begaan met die beestjes en gunt ze een goed leven, want dat hebben ze écht verdiend na hun slechte start in Bosnie. Onze Lola verbleef al even in een gastgezin, maar leefde tot voor kort met broertjes in een riool!!
Hun moeder was vermoord, ik vermoed mbv een knuppel want als ik voor onze andere hond (dalmatier-meisje) met stokken gooi..draait ze door.
Lola heeft zich al heel snel een plaatsje veroverd in ons hart..ze is voorzichtig maar gelukkig heel erg op ons gericht al! Ze vertrouwt ons, leert te spelen en eet als een bouwvakker. Lola verzamelt iedere dag vanalles voor “slechtere tijden”…stukjes touw, papier, stokjes, ballen, sokken, pantys etc. Iedere dag maken we haar mandje weer op orde…en kan ze weer fanatiek aan de gang met verzamelen?.
Tijdens onze dagelijkse wandelingen loopt ze al zonder riem, gaat uitstekend en is uiteraard per hond verschillend. Wij hadden gehoopt en hopen nog steeds dat dat gaat gebeuren, dat ze een speelkameraadje voor onze 1e hond
zou/zal worden. Tot nu toe echter is ze voornamelijk op ons gericht. Ik kan nog uren doorschrijven over ons nieuwe goudstuk en de stichting…wij zijn happy en Lola ook overduidelijk. Eind goed, al goed!!! Dankjewel Stichting Idemo. Wij zijn jullie zeeeeer dankbaar! Donn, Marion en Millie (dalmaatje).
